Cuba Libre!
Door: Emily
Blijf op de hoogte en volg Emily
17 Januari 2015 | Cuba, Havana
Hoi allemaal,
Wie dacht dat we in Guatemala onze eerste ervaring met een derde wereld land gingen meemaken had het fout. We zitten nu in een hotel in Guatemala met wifi terwijl ze in Cuba nog nooit van dat fenomeen gehoord hebben. Aangezien de rijen voor het gebruik van internet nogal lang waren, hebben jullie even moeten wachten op dit eerste verslag. Stiekem is het ook wel lekker om even niets mee te krijgen van het nieuws uit de rest van de wereld. Hierdoor zijn we wel helemaal meegegaan in de Cuba-ervaring (het lijken hier soms sowieso de jaren 70 wel). Maar nu we even wifi hebben halen we de achterstand in. Heel Cuba zal hierdoor de revue passeren, so bare with me.
Twee weken geleden stapten we op het vliegtuig naar Havana. De stress van het regelen van alle randzaken viel direct van ons (vooral Emily) af. Dertien uur later werden we indringend aangekeken door het mannetje bij de Cubaanse douane. Gelukkig, onze visa waren in orde dus welkom in Cuba! Na de rij voor de douane konden we met z’n allen in de rij voor het wisselen van geld in de toeristenpeso, de zogenaamde CUC. Dit ging eigenlijk allemaal heel soepel en al snel zaten we in een taxi naar onze eerste casa particular downtown Havana. Eenmaal aangekomen werden we direct geconfronteerd met het feit dat Cubanen niet tot nauwelijks Engels spreken en zoals we al vreesden hielp de zin ‘la mujer come una manzana’ (‘de vrouw eet een appel’ = het eerste wat je bij de app Duolingo leert) ook niet echt. Na even te denken dat de vrouw bedoelde dat de casa vol zat, bleek dat we naar een ander appartement moesten. Daar was een tweede vrouw nog druk bezig de kamer, ofwel het hok, schoon te maken. In principe geen probleem maar dit in combinatie met het feit dat het desbetreffende hok niet echt op de plaatjes op de site leek en het voor ons inmiddels 5 uur s’nachts was, was iets minder fijn. Stel je daarbij voor dat het bed een soort ‘U’ vormde als we er met z’n tweeen op lagen en al het geluid van gehele flat en de drukke straat bij ons in de kamer terecht kwam en voila, je kunt onze eerste nachten voorstellen. Ok, de eerste indruk was misschien niet fantastisch maar al snel werd het stukken beter. Havana is een zeer bruisende, kleurrijke en diverse stad. De Cubanen komen uit alle hoeken van de wereld en dat zie je terug. Daarnaast zijn de gebouwen prachtig en rijden de oude Amerikaanse chevrolets door de straten. Je kan je goed voorstellen hoe fantastisch het hier vroeger moet zijn geweest. Helaas wordt vooral het oude gedeelte nog goed onderhouden. Zet een voet buiten Habana Vieja en je ziet de armoede en het verval. De oude, mooie gebouwen staan er nog steeds maar er is al jaren niets aan gedaan. De straten liggen open en zelfs sporadische steigers die voor de gebouwen geplaatst zijn, zijn begroeid met planten. Het gevoel wat de film ‘ I am legend’ oproept wanneer Will Smith als enig overgebleven mens door de verlaten straten van New York loopt, ervaarden wij hier ook een beetje. Het sneue is dat mensen nog gewoon in deze half afgebroken gebouwen leven. Maar we leren door de verblijven in de verschillende casa pariculares ook dat de huizen er van binnen vaak mooier uitzien dan buiten.
In de vier dagen dat we in Havana zijn, wandelen we vaak door de hoofdstraat, Obispo, naar het oude gedeelte. We ontbijten standaard op het Plaza des Armas waar ook het oude huis van de generaal van Havana staat, wat nu het gemeentemuseum huisvest, en kijken fijn mensjes. Uiteraard bezoeken we het Museon del Revolucion waar propaganda een nieuwe betekenis krijgt. Fidel Castro is een soort God hier en dat maakt dit museum nog even heel duidelijk. Raar om dit zo nadrukkelijk te zien. Van objectieviteit is absoluut geen sprake; alles voor 1958 is stom en daarna is alles top. Verder vermaken we ons prima met het bekijken van kerkjes, het wandelen door de stad en uiteraard het drinken van een cocktail in het zonnetje. Het is dat het niet in onze tas paste maar anders hadden we een aantal flessen rum meegenomen. Het is bijna goedkoper dan frisdrank! We besteden ook een paar uur op het strand, want aan de andere kant van de baai ligt. In een mooie oude wagen worden we naar Playa del Este gereden. Heel sjiek wacht de chauffeur op ons terwijl wij liggen te bakken in de zon. Het water is zo’n 25 graden en we ontdoen ons hier van ons witte huidje. Het is zo’n vreemd idee dat jullie rondlopen in dikke truien en winterjassen terwijl wij het hier warm hebben in onze zomeroutfits (sorry voor het inwrijven). Het strand is wel een fijn uitje om even uit de stoffige stad uit te zijn. Door de vele auto’s, brommers, coco-taxi’s (gele rondje motordingen) is het er best wel vies en hebben we, ook tijdens onze verblijven in de andere stadjes, soms erg de behoefte om even weg van de uitlaatgassen te zijn. Het is hier dan vrij normaal om een taxi te huren voor een paar uur die je naar de plaats(en) van bestemming brengt en weer terug. Je wordt ook op elke hoek van de straat bestookt met ‘taxi, taxi?’ dus het is ook zo geregeld.
Na Havana vertrekken we per bus naar Cienfuegos. Het reizen per bus gaat hier heel erg makkelijk, vooral als je van tevoren op het station reserveert wat we elke keer doen. Het is niet duur en de bussen rijden op tijd en snel. Prima dus! In Cienfuegos merk je direct de Franse invloeden door de statige huizen. Er is een boulevard en de sfeer is relax. We logeren hier bij een vrolijke man die elke ochtend een poging doet tot een praatje. Helaas spreekt hij geen woord Engels dus dat is wel lastig. Hij regelt wel een chauffeur voor een dag voor ons om ons naar een vogelpark, het castillo en het strand te brengen. In het vogelpark was het hoogtepunt het meer wat we per roeiboot overgingen. De man die het zware werk deed was minstens 70. Dit leverde ons enigzins een schuldgevoel op maar toen Tom aanbood om ook een stukje te roeien wilde de man van niets weten. Ach, dan maar achterover leunen en genieten van de enorme groep flamengo’s die in het meer te zien was. In principe loop je ze in de dierentuin snel voorbij maar zo in het wild is het een supergaaf gezicht, vooral als ze vliegen. We zien nog een pelikaan en nog wat andere vogelsoorten die ik niet ken want ik ben bepaald geen expert. Maar het is allemaal mooi. We beginnen in te zien dat Cuba buiten mooier is dan in de rumoerige en wat viezige steden dus we proberen zoveel mogelijk tripjes te maken. Voordat we echter verdergaan vieren we in Cienfuegos wel nog de verjaardag van de eigenaar van de casa. We eten mee en krijgen heel wat mixdrankjes (lees 90% rum en 10% sap) voorgeschoteld. ‘Nee’ zeggen lijkt niet echt een optie. Tom heeft het er zwaar mee want hij moet mijn drankjes opdrinken. Pure rum, het is niet mijn ding. Maar met de aanwezigen, waaronder een Francaise, is het een gezellige avond.
Onze derde stop is Trinidad, weer een hele andere stad dan Havana en Cienfuegos. Alle huisjes hebben een andere kleur en de straten zijn van steen in plaats van asfalt. Er zijn heel veel leuke restaurants waaronder een goede Italiaan. We zijn wel een beetje klaar met arroz con vegetales of zwarte bonen met ei dus een goede pasta en pizza is zeer welkom. Maar ook in deze stad is het hoogtepunt weer een tripje de natuur in. We reizen met een oud stoomtreintje naar de Valle de los Ingenios (Vallei van de suikermolens) waar vroeger de rijke suikerbaronnen hun landgoed hadden. Het treintje is al leuk maar de reis naar de vallei is echt fantastisch. In het toeristische plaatsje Manaca Ignaza staat nog de oude toren die de baronnen gebruikten om hun slaven in de gaten te houden. Het is even klimmen maar dan heb je ook wat, wat een uitzicht! Trinidad is verder klein maar fijn dus we lopen veel rond en vermaken ons met een aantal musea. Ook maken we hier de eerste regenbui mee van wel vijf hele mintuen. Daarna schijnt het zonnetje weer en kunnen we de dag afsluiten op het dakterras van onze casa. Heel vervelend.
De laatste stop voordat we weer teruggaan naar Havana is Santa Clara. We zijn benieuwd want eerder hoorde we van een Cubaan dat het niet de allerleukste stad was. Helaas had hij gelijk. Er is niet zoveel te beleven. We hebben via een mannetje op straat wel een fantastische slaapplaats maar dat is het dan ook wel. Ook in Santa Clara zie je wel veel mooie gebouwen maar ook weer vervallen zodra je het centrale plein verlaat. Echt ontzettend zonde. Gelukkig is hier buiten de stad ook wat leuks te doen en we gaan naar het stuwmeer Hanabanilla, zo’n 60 kilometer buiten de stad. In een gammelere auto hebben we nog niet gezeten. Het rijdt en daar is alles mee gezegd. Dat is trouwens wel hoe het hier gaat. Eerder wilden we niet met de taxi van Havana naar Cienfuegos (de taxi’s vragen hetzelfde als de bussen maar zijn dan wel sneller) omdat de auto geen riemen had. Later stap je voor een uitje in eenzelfde auto en nog even later ga je met 100 over de zogenaamde snelweg (er rijdt bijna niemand). Ach, principes….. Eenmaal bij het meer heeft de chauffeur alweer een ander mannetje geregeld die ons met een bootje over het meer wil varen. We hebben inmiddels fantastische onderhandelingsskills dus dat pakt prima uit. Aan de overkant van het meer wandelen we een korte maar vrij stijle weg omhoog voor een superuitzicht over het gebied. Onze chauffeur fungeert als gids en probeert ons zoveel mogelijk te vertellen in gebrekkig Engels. Op de terugweg over het meer wordt er nog even gestopt bij een klein vissersbootje. Onze chauffeur koopt er zijn avondeten en verse, nog levende vis wordt bij ons in het bootje gegooid. Ik opperde nog dat Tom het wel op schoot mee terug kon nemen maar nee, het werd toch de achterbak mmmmm……
En toen was het alweer donderdag en gingen we terug naar Havana. De laatste CUCies moesten op want de waarde buiten Cuba is nul dus wat dan beter te doen dan mojito’s te drinken in een leuk barretje. Een fijne laatste avond dus:-) Gisteren zijn we via San Salvador naar Guatemala City gevlogen. De komende weken zullen in het teken staan van de maya-cultuur. Dat alles in het volgende verslag!
Groetjes Tom en Emily
Wie dacht dat we in Guatemala onze eerste ervaring met een derde wereld land gingen meemaken had het fout. We zitten nu in een hotel in Guatemala met wifi terwijl ze in Cuba nog nooit van dat fenomeen gehoord hebben. Aangezien de rijen voor het gebruik van internet nogal lang waren, hebben jullie even moeten wachten op dit eerste verslag. Stiekem is het ook wel lekker om even niets mee te krijgen van het nieuws uit de rest van de wereld. Hierdoor zijn we wel helemaal meegegaan in de Cuba-ervaring (het lijken hier soms sowieso de jaren 70 wel). Maar nu we even wifi hebben halen we de achterstand in. Heel Cuba zal hierdoor de revue passeren, so bare with me.
Twee weken geleden stapten we op het vliegtuig naar Havana. De stress van het regelen van alle randzaken viel direct van ons (vooral Emily) af. Dertien uur later werden we indringend aangekeken door het mannetje bij de Cubaanse douane. Gelukkig, onze visa waren in orde dus welkom in Cuba! Na de rij voor de douane konden we met z’n allen in de rij voor het wisselen van geld in de toeristenpeso, de zogenaamde CUC. Dit ging eigenlijk allemaal heel soepel en al snel zaten we in een taxi naar onze eerste casa particular downtown Havana. Eenmaal aangekomen werden we direct geconfronteerd met het feit dat Cubanen niet tot nauwelijks Engels spreken en zoals we al vreesden hielp de zin ‘la mujer come una manzana’ (‘de vrouw eet een appel’ = het eerste wat je bij de app Duolingo leert) ook niet echt. Na even te denken dat de vrouw bedoelde dat de casa vol zat, bleek dat we naar een ander appartement moesten. Daar was een tweede vrouw nog druk bezig de kamer, ofwel het hok, schoon te maken. In principe geen probleem maar dit in combinatie met het feit dat het desbetreffende hok niet echt op de plaatjes op de site leek en het voor ons inmiddels 5 uur s’nachts was, was iets minder fijn. Stel je daarbij voor dat het bed een soort ‘U’ vormde als we er met z’n tweeen op lagen en al het geluid van gehele flat en de drukke straat bij ons in de kamer terecht kwam en voila, je kunt onze eerste nachten voorstellen. Ok, de eerste indruk was misschien niet fantastisch maar al snel werd het stukken beter. Havana is een zeer bruisende, kleurrijke en diverse stad. De Cubanen komen uit alle hoeken van de wereld en dat zie je terug. Daarnaast zijn de gebouwen prachtig en rijden de oude Amerikaanse chevrolets door de straten. Je kan je goed voorstellen hoe fantastisch het hier vroeger moet zijn geweest. Helaas wordt vooral het oude gedeelte nog goed onderhouden. Zet een voet buiten Habana Vieja en je ziet de armoede en het verval. De oude, mooie gebouwen staan er nog steeds maar er is al jaren niets aan gedaan. De straten liggen open en zelfs sporadische steigers die voor de gebouwen geplaatst zijn, zijn begroeid met planten. Het gevoel wat de film ‘ I am legend’ oproept wanneer Will Smith als enig overgebleven mens door de verlaten straten van New York loopt, ervaarden wij hier ook een beetje. Het sneue is dat mensen nog gewoon in deze half afgebroken gebouwen leven. Maar we leren door de verblijven in de verschillende casa pariculares ook dat de huizen er van binnen vaak mooier uitzien dan buiten.
In de vier dagen dat we in Havana zijn, wandelen we vaak door de hoofdstraat, Obispo, naar het oude gedeelte. We ontbijten standaard op het Plaza des Armas waar ook het oude huis van de generaal van Havana staat, wat nu het gemeentemuseum huisvest, en kijken fijn mensjes. Uiteraard bezoeken we het Museon del Revolucion waar propaganda een nieuwe betekenis krijgt. Fidel Castro is een soort God hier en dat maakt dit museum nog even heel duidelijk. Raar om dit zo nadrukkelijk te zien. Van objectieviteit is absoluut geen sprake; alles voor 1958 is stom en daarna is alles top. Verder vermaken we ons prima met het bekijken van kerkjes, het wandelen door de stad en uiteraard het drinken van een cocktail in het zonnetje. Het is dat het niet in onze tas paste maar anders hadden we een aantal flessen rum meegenomen. Het is bijna goedkoper dan frisdrank! We besteden ook een paar uur op het strand, want aan de andere kant van de baai ligt. In een mooie oude wagen worden we naar Playa del Este gereden. Heel sjiek wacht de chauffeur op ons terwijl wij liggen te bakken in de zon. Het water is zo’n 25 graden en we ontdoen ons hier van ons witte huidje. Het is zo’n vreemd idee dat jullie rondlopen in dikke truien en winterjassen terwijl wij het hier warm hebben in onze zomeroutfits (sorry voor het inwrijven). Het strand is wel een fijn uitje om even uit de stoffige stad uit te zijn. Door de vele auto’s, brommers, coco-taxi’s (gele rondje motordingen) is het er best wel vies en hebben we, ook tijdens onze verblijven in de andere stadjes, soms erg de behoefte om even weg van de uitlaatgassen te zijn. Het is hier dan vrij normaal om een taxi te huren voor een paar uur die je naar de plaats(en) van bestemming brengt en weer terug. Je wordt ook op elke hoek van de straat bestookt met ‘taxi, taxi?’ dus het is ook zo geregeld.
Na Havana vertrekken we per bus naar Cienfuegos. Het reizen per bus gaat hier heel erg makkelijk, vooral als je van tevoren op het station reserveert wat we elke keer doen. Het is niet duur en de bussen rijden op tijd en snel. Prima dus! In Cienfuegos merk je direct de Franse invloeden door de statige huizen. Er is een boulevard en de sfeer is relax. We logeren hier bij een vrolijke man die elke ochtend een poging doet tot een praatje. Helaas spreekt hij geen woord Engels dus dat is wel lastig. Hij regelt wel een chauffeur voor een dag voor ons om ons naar een vogelpark, het castillo en het strand te brengen. In het vogelpark was het hoogtepunt het meer wat we per roeiboot overgingen. De man die het zware werk deed was minstens 70. Dit leverde ons enigzins een schuldgevoel op maar toen Tom aanbood om ook een stukje te roeien wilde de man van niets weten. Ach, dan maar achterover leunen en genieten van de enorme groep flamengo’s die in het meer te zien was. In principe loop je ze in de dierentuin snel voorbij maar zo in het wild is het een supergaaf gezicht, vooral als ze vliegen. We zien nog een pelikaan en nog wat andere vogelsoorten die ik niet ken want ik ben bepaald geen expert. Maar het is allemaal mooi. We beginnen in te zien dat Cuba buiten mooier is dan in de rumoerige en wat viezige steden dus we proberen zoveel mogelijk tripjes te maken. Voordat we echter verdergaan vieren we in Cienfuegos wel nog de verjaardag van de eigenaar van de casa. We eten mee en krijgen heel wat mixdrankjes (lees 90% rum en 10% sap) voorgeschoteld. ‘Nee’ zeggen lijkt niet echt een optie. Tom heeft het er zwaar mee want hij moet mijn drankjes opdrinken. Pure rum, het is niet mijn ding. Maar met de aanwezigen, waaronder een Francaise, is het een gezellige avond.
Onze derde stop is Trinidad, weer een hele andere stad dan Havana en Cienfuegos. Alle huisjes hebben een andere kleur en de straten zijn van steen in plaats van asfalt. Er zijn heel veel leuke restaurants waaronder een goede Italiaan. We zijn wel een beetje klaar met arroz con vegetales of zwarte bonen met ei dus een goede pasta en pizza is zeer welkom. Maar ook in deze stad is het hoogtepunt weer een tripje de natuur in. We reizen met een oud stoomtreintje naar de Valle de los Ingenios (Vallei van de suikermolens) waar vroeger de rijke suikerbaronnen hun landgoed hadden. Het treintje is al leuk maar de reis naar de vallei is echt fantastisch. In het toeristische plaatsje Manaca Ignaza staat nog de oude toren die de baronnen gebruikten om hun slaven in de gaten te houden. Het is even klimmen maar dan heb je ook wat, wat een uitzicht! Trinidad is verder klein maar fijn dus we lopen veel rond en vermaken ons met een aantal musea. Ook maken we hier de eerste regenbui mee van wel vijf hele mintuen. Daarna schijnt het zonnetje weer en kunnen we de dag afsluiten op het dakterras van onze casa. Heel vervelend.
De laatste stop voordat we weer teruggaan naar Havana is Santa Clara. We zijn benieuwd want eerder hoorde we van een Cubaan dat het niet de allerleukste stad was. Helaas had hij gelijk. Er is niet zoveel te beleven. We hebben via een mannetje op straat wel een fantastische slaapplaats maar dat is het dan ook wel. Ook in Santa Clara zie je wel veel mooie gebouwen maar ook weer vervallen zodra je het centrale plein verlaat. Echt ontzettend zonde. Gelukkig is hier buiten de stad ook wat leuks te doen en we gaan naar het stuwmeer Hanabanilla, zo’n 60 kilometer buiten de stad. In een gammelere auto hebben we nog niet gezeten. Het rijdt en daar is alles mee gezegd. Dat is trouwens wel hoe het hier gaat. Eerder wilden we niet met de taxi van Havana naar Cienfuegos (de taxi’s vragen hetzelfde als de bussen maar zijn dan wel sneller) omdat de auto geen riemen had. Later stap je voor een uitje in eenzelfde auto en nog even later ga je met 100 over de zogenaamde snelweg (er rijdt bijna niemand). Ach, principes….. Eenmaal bij het meer heeft de chauffeur alweer een ander mannetje geregeld die ons met een bootje over het meer wil varen. We hebben inmiddels fantastische onderhandelingsskills dus dat pakt prima uit. Aan de overkant van het meer wandelen we een korte maar vrij stijle weg omhoog voor een superuitzicht over het gebied. Onze chauffeur fungeert als gids en probeert ons zoveel mogelijk te vertellen in gebrekkig Engels. Op de terugweg over het meer wordt er nog even gestopt bij een klein vissersbootje. Onze chauffeur koopt er zijn avondeten en verse, nog levende vis wordt bij ons in het bootje gegooid. Ik opperde nog dat Tom het wel op schoot mee terug kon nemen maar nee, het werd toch de achterbak mmmmm……
En toen was het alweer donderdag en gingen we terug naar Havana. De laatste CUCies moesten op want de waarde buiten Cuba is nul dus wat dan beter te doen dan mojito’s te drinken in een leuk barretje. Een fijne laatste avond dus:-) Gisteren zijn we via San Salvador naar Guatemala City gevlogen. De komende weken zullen in het teken staan van de maya-cultuur. Dat alles in het volgende verslag!
Groetjes Tom en Emily
-
17 Januari 2015 - 16:16
Sarah:
Leuheuk!!! geniet ervan samen xxx -
17 Januari 2015 - 16:35
Brenda :
Leuk om te lezen em! Geniet ervan xx -
17 Januari 2015 - 16:53
Manja:
Wat een hartstikke leuk en goed verhaal, ik geniet ervan, heel veel plezier nog met z'n tweetjes. Ik kijk uit naar de verhalen! Gr. Manja en Willem -
17 Januari 2015 - 17:13
Maaike:
Super vet om te lezen! Je brengt me helemaal in de stemming voor mijn trip naar Cuba volgende week :-) gaaf allemaal! Veel plezier in Guatemala! Liefs, Maaike -
17 Januari 2015 - 17:24
Alice:
Wat een leuk verhaal zeg en jullie genieten er van! Ik kijk uit naar het volgende verhaal. Veel plezier verder! Groetjes ook van oma. -
17 Januari 2015 - 17:35
Marja:
Hoi, jaloers op jullie avonturen. Wij zitten idd in de kou, maar vandaag wel in een 4-sterren hotel in DH, in het kader van Haagse hotelnacht. Erg leuk. Op mijn werk is t hectisch. Geen leuk verhaal, zoals dat van jullie, dus dat komt wel een keer. Er zijn nu 2 zieken en dat is bijna de helft. Geniet van de belevenissen verder en we lezen graag weer wat. Xxx mam pap -
17 Januari 2015 - 18:52
Annemiek En John:
Wat een boeiend reisverslag, Emily! Dat heeft je een uurtje gekost. Maar wij hebben er van genoten. Wij krijgen bijna zin om ook te gaan, en dat wil wat zeggen voor deze honkvaste mensen. Veel plezier in Guatemala en pas goed op elkaar. Groetjes van John en Annemiek. -
17 Januari 2015 - 22:27
Lara:
Jaloehoers!!!!! -
18 Januari 2015 - 22:56
Irene:
Wat een fantastische foto's! En het verslag is geweldig om te lezen! Ik zit hier in de kou helemaal mee te genieten. Veel plezier op het volgende stukje van de reis. -
19 Januari 2015 - 08:26
Nander:
Hey,
wat een goed begin van jullie vakantie en de eerste kattenfoto kan niet ontbreken. Ik kijk uit naar jullie volgende verhaal al zouden alinea's/ witregels geen overbodige luxe zijn ;-), maar wie weet komt dat wel door de site.
Veel plezier en een goede reis! -
19 Januari 2015 - 12:51
Babette:
Wat een goede start zeg! Heerlijk om die verhalen te lezen! Jullie zijn heerlijk aan genieten. De foto's zijn ook super! Heel veel plezier! xx -
20 Januari 2015 - 19:43
Leonie:
Wauw, wat een leuk verslag!! En erg mooie foto's! Zo genieten wij thuisblijvers ook ontzettend mee! Fijn dat jullie het zo naar jullie zin hebben. Hopelijk verloopt de rest van de reis net zo. Heel veel plezier en geniet ervan samen! xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
